Οι αριθμοί φωτογραφίζουν το πρόβλημα που έχει ο Άρης στο ξεκίνημα της σεζόν

Από χθες έχουν ειπωθεί και έχουν γραφτεί πολλά για την πρεμιέρα του Άρη στην φετινή Σούπερ Λιγκ και την πρώτη απώλεια βαθμών. Για τον Ιντέγιε που προσπαθεί ειλικρινά αλλά δεν μπορεί ακόμη να σκοράρει, το χαμένο πέναλτι του Ντιγκινί που έχει ένα μήνα να χάσει πέναλτι στις προπονήσεις και χθες εκτέλεσε το χειρότερο της καριέρας του, την αδυναμία να πάρει βοήθειες ο Παντελίδης από παίκτες κλειδιά όπως ο Λάρσον και ο Τόνσο, για τον… άφαντο Ντουάρτε, την αδυναμία να «χτίσει» παιχνίδι από πίσω όταν απουσιάζει ο Βέλεθ, την εκπληκτική προσαρμογή του Σάσα.

Θα παραθέσω μερικούς αριθμούς για να καταλάβουμε κάποια πράγματα και ποιο είναι αυτή τη στιγμή το πραγματικό πρόβλημα που έχει να διαχειριστεί ο Άρης και ο προπονητής του. Ο Άρης στα τρία επίσημα ματς που έχει δώσει στο γήπεδό του μέχρι στιγμής (ΑΕΛ, Μόλντε και ΟΦΗ), παράγει αρκετές ευκαιρίες για τα χρονική στιγμή της περιόδου που βρισκόμαστε. Αυτό είναι το ενθαρρυντικό αφού με την πάροδο του χρόνου θα βελτιωθεί κι άλλο. Μπορεί να έχει κάνει και 40 τελικές, πολλές μέσα από την μικρή περιοχή, άλλες κλασσικές, άλλες λιγότερο.

Τι δείχνει η σούμα; Έχει πετύχει τρία γκολ σε κανονική ροή αγώνα (Δεληζήσης και Ντιγκινί με Μόλντε από ενέργειες των Φετφατζίδη και Σούντγκρεν αντίστοιχα και Σάσα χθες), ένα φάουλ του Ματίγια και από την άλλη έχει σημαδέψει πέντε φορές το δοκάρι και έχει ένα χαμένο πέναλτι. Δεν συνδυάζει δηλαδή την παραγωγή των ευκαιριών με σκορ και αυτό, όσο συμβαίνει θα του δημιουργεί προβλήματα.

Πάρτε για παράδειγμα το αντίστοιχο περσινό εντός έδρας παιχνίδι με τον ΟΦΗ που και πάλι είχε προηγηθεί και τελείωσε 3-1. Ο Άρης ήταν χειρότερος σε απόδοση από ό, τι χθες και όμως κέρδισε. Αυτό μοιάζει να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Άρη στο ξεκίνημα της σεζόν μαζί με κάποια άλλα επιμέρους. Σε τι ελπίζει για να αλλάξει η κατάσταση ο Σάββας Παντελίδης; Ασφαλώς να αρχίσει να σκοράρει ο Ιντέγιε. Κάποια στιγμή λογικά θα συμβεί. Τώρα όμως ο Άρης πληρώνει το τίμημα της μακράς αγωνιστικής του απραξίας και της έλλειψης ρυθμού. Περιμένει να αποδειχθεί ο Μαντσίνι που έρχεται αύριο, άλλος Ματέο και προσφέρει γκολ που λείπουν, να αφυπνιστεί ο Λάρσον, να μπει μετά την πρώτη διακοπή σιγά-σιγά στην εξίσωση ο Γκάμα, να μετουσιώσει σε κάποια γκολ την καλή του επιθετική παρουσία ο Φετφατζίδης και φυσικά να… θυμηθεί να απειλεί και να σκοράρει ο Τόνσο.

Διακρίνω και μια άλλη μεγάλη ανάγκη που… φωνάζει ότι έχει το ποδοσφαιρικό τμήμα. Να βρεθεί άμεσα ο κατάλληλος άνθρωπος που θα αναλάβει την πνευματική καθοδήγηση των ποδοσφαιριστών στα αποδυτήρια. Το λεγόμενο πολλές φορές και… χάιδεμα. Τον ρόλο αυτό τον έπαιζε με επιτυχία μέχρι πριν από λίγες μέρες ο Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος. Είχε άριστη επαφή με τους παίκτες και έλυνε προβλήματα εν τη γενέσει τους. Ο Λάρσον που είναι στα κάτω του, ο Ντουάρτε που παλεύει να βρει τα πρώτα του λεπτά, ο Σούντγκρεν που δείχνει ώρες-ώρες να χάνει την ψυχραιμία του κι όσοι άλλοι περνούν μια φάση, χρειάζονται μια καθοδήγηση. Ο Παντελίδης αισθάνομαι ότι αυτή τη στιγμή έχει μείνει μόνος και αυτό δεν θα του κάνει καλό. Η χθεσινή του αντίδραση πηγαίνοντας στη φυσούνα μετά το τέλος του αγώνα σε κάποιες αδικαιολόγητες αποδοκιμασίες, είναι μια πρώτη ένδειξη.

Άφησα στο τέλος την πρώτη εμπειρία από το VAR γιατί αποδεικνύεται ότι δεν θα αποτελέσει στο ελληνικό πρωτάθλημα, την λύση για κάθε παθογένεια. Μην πω ότι θα δημιουργήσει και περισσότερα προβλήματα. Ήδη μετά από μόλις τρία παιχνίδια υπάρχουν φοβερά παράπονα και αρχίζει με το καλημέρα να απαξιώνεται και στο τέλος θα αναγκαστούμε για να σώσουμε το προϊόν, να φέρουμε ξένους διαιτητές στο VAR. Ακόμη και ένας μέτριος ξένος ρέφερι, είμαι σίγουρος ότι θα έμπαινε τουλάχιστον στον κόπο να ενημερώσει τον Μανούχο για το εμφανέστατο τράβηγμα του Νάστου στον Ιντέγιε και το χτύπημα του Νέιρα στον Σάσα, κάτι που δεν έκρινε σκόπιμο ο Τζήλος, αλλοιώνοντας το αποτέλεσμα.